"Be beğim!" ve "bebeğim"

İnternet gazetelerini karıştırırken gözüme çarptı bu yazı,değerli blog arkadaşım  Ecehan'ı anlatıyordu köşe yazarı Mustafa aslan gurur duydum Dostum adına ve paylaşmak istedim...

"Be beğim!" ve "bebeğim"



Azerbaycanlı bir şair; “Söz, bir gönülden kopar, bin gönülü hizaya sokar” diye, müthiş bir tarif yapmış.

Herkeste olur mu bilmem ama beni bazen bir söz, sadece bir kelime, koptuğu gönülün lezzetiyle koparır dünyadan! Keser ayaklarımı yerden uçurur! Hele bir de sözle söyleyen uyumluysa, aklım başıma gelinceye kadar kelimenin tam anlamıyla meczûp olurum!

Yine bir söz ve söyleyenle çok uyumlu bir söz, günlerdir aklımı aldı götürdü!

Kendisini, “Türk kadını” olarak tanımlayan bir yürek, zaten duruşuyla Türklüğünü haykıran bir Türk, bir seslenişinde; en tabii haliyle bir hitapta bulunmuş:

“Be Beğim!...”

Aklım uçtu! Gönlüm şahlandı! Yüreğim kabardı! Hem Türk Kadını, hem anne, hem evinin sahibi ve de sözlerine bu kadar Türkçe hakim bir söz ustası!

Günlerdir sayısız karalama yaptım sadece bu söz üzerine. Olmadı! Bir türlü gönlümü titretişini, ifâde edemedim!...

Kadınsam, anaysam ve sevdalıysam

Bir “Bebeğim” derim, bir de “Be Beğim!”

Zayıfsam, güçlüysem, hele yalnızsam

Bir “Bebeğim.” derim, bir de “Be Beğim!”

Madalyamdır nâmus, iffet ve ârım

Doğrunun olduğu her yerde varım.

Milletime Mehmetçikler doğarım;

Bir “Bebeğim” derim, bir de “Be Beğim!”

Ben olmasam kahramanlar olur mu?

İntikam alacak yiğit kalır mı?

Bir selâm göndersem acep alır mı?

Bir “Bebeğim” desem, bir de “Be Beğim!”

Diye şiirleştirmeğe uğraştım. Olmadı!

Bir kelime, bir söz, söyleyen ağızda, koptuğu gönülde, yoğrulduğu yürekte ancak bu kadar muhteşem mânâlandırılarak özelleştirilebilir!

“Bebeğim” ve “Be Beğim” ; aynı seslerle, aynı harflerle söylenen ve yazılan bir sözcük! Koptuğu yürekte nasıl bebekleştirilip, nasıl beğleştirildiğini, şimdiye kadar -ki kendimi söz erbâbından sayardım- nasıl hissedememişim? Hayret ki hayret!

Ve bu sözün sahibesi Türk kadınına, Ecehan Dilek Güralp’e Selâm, saygı ...

Erkeklere; bebekliği ve beğliği ünvan olarak verebilen tek mercî olan analarımıza, bacılarımıza, eşlerimize, evdeşlerimize, tanıdığım-tanımadığım bütün Türk kadınları’na, sonsuz teşekkürler...

Bütün Türk kadınları adına; yüreğinde yoğurarak, gönlünden kopararak, dokunduğu binlerce gönülü hizaya sokabileceğine inandığım bu söz yorumcusuna da; Türklük adına, Dilimiz adına, Türkçe adına, binlerce, binlerce, milyonlarca şükrân...

Kendini Türk hisseden, kendini milletine-devletine, ecdâdına karşı sorumlu sayan bütün yüreklere; bir Türk Kadını’nın yüreğinden kopan ünvanları bir daha tekrarlamak isterim ve sözün sahîbesinin izniyle bir “Türk Baba” olarak: “Be Beğim!...” ve “Bebeğim.”

Ünvanımla, adımla neden bu kadar övündüğümün de bir izâhı olsun söz sahîbesinin izniyle...

“Türk’üm; bu ad, her ünvandan üstündür.”

Selâm, sevgi, dua...


Yeni çağ gazetesi
Mustafa Aslan